"Hang
buat lawak ka apa, Iwan? Kesian hang tau dak aku tengok ustaz-ustaz tu
terkebil-kebil duk kat rumah. Jaga rumah. Bila aku sampai tengok depa duk
melangut dekat ruang tamu. Mujur aku balik. Kalau tak, tak tahulah pukul berapa
depa boleh balik." Riuh suara kak As membebel.
"Bila hang
sampai?" Tanyaku.
"Pukul
3 lebih aku sampai. Ustaz kata dah setengah jam kau pergi hospital tak balik
lagi. Depa pun tak sampai hati nak buka kes sebab tengok hangpa dua duk pucat
tak berdarah." Terang kak As.
"Nisa,
sihat dah? Berjangkit ke ni? Haila hangpa. Bagus betui. Sorang sakit, sorang
lagi pun nk sakit. Macam kembaq." Kak As mengalih tumpuannya pada Nisa.
Tak
sangka Nisa nak sebilik dengan aku. Dan paling tak sangka, sanggup jaga aku
siang dan malam sampaikan dia terkena jangkitan. Mujur pergi x-ray tadi doktor
kata tak ada apa-apa. Tinggal tunggu ujian darah.
"Alhamdulillah,
kak. Batuk ni sajalah. Sebenarnya tak ada pun sampai kena masuk hospital. Tak
adalah teruk macam abang Iwan tapi dah abang Iwan tu yang nak juga bawa ke
hospital, Nisa ikut saja." Jawab Nisa.
"Mujur
Iwan bawa hang ke hospital. Kalau tak, tak pasal hangpa kena tangkap basah.
Bukan lama pun nak nikah. Lagi bapa hari ja lagi nih." Kata Kak As.
Aku
dah pelik. Aku dan Nisa ke? Nisa kan dah tunang dengan orang lain. Hari tu dia
perkenalkan suami dia tu. Aku tahu itu tipu. Itu Abang Ngah Hairil. Walaupun
tak pernah bersua muka tapi aku ingat gambar yang mama Nisa tunjukkan dulu.
Jadi,
cuba terangkan pada aku sekarang ni. Kenapa yang aku pula kena nikah dengan
Nisa? Kejap erk. Aku nikah dengan Nisa? Senyuman sudah tersungging dibibir aku.
"Apa
kak As merepek ni? Nanti suami Nisa dengar, kecil hati." Kataku cuba
menyangkal. Saja nak tengok reaksi Nisa.
Aku
lihat Nisa sudah menghadiahkan jelingan maut kepadaku. Aku senyum. Marahlah tu.
Tapi nak buat macam mana? Aku suka.
"Hang
merapu apa ni? Hang la bakal suami dia. Penat tau aku naik turun flight nak pi
merisik, lepas tu pi hantar rombongan meminang. Hang sedap ja outstation. Ni
aku balik nak pi hantaq hang nikah. Tinggal anak-anak dan laki aku sat. Hang
duk merapu lagu ni. Aku sekeh hang sat lagi." Marah Kak As.
"Hang drive
sorang ka dari Perlis?" Tanyaku.
"Hang
gila ka apa? Aku mai dengan laki aku la... Aku duk cerita masa nak merisik dan
tunangkan hang tu. Hish la hang ni." Kak As sudah menampar lenganku.
"Tak
ada siapa pun bagitahu yang Iwan tunang dengan Nisa. Nisa kata orang
lain." Aku pandang Nisa. Dia buat tak tahu saja.
"Ni
kira hang demam sebab frust lah ni? Padan muka hang. Buat jahat. Allah balas
balik. Sakit tak kena tinggal dengan Nisa?" Kata kak As.
"Bila masa
Iwan buat jahat?" Aku cuba membel diri.
"Hang
ingat kami tak tau hang buat apa kat Nisa. Mujur Mami dapat pujuk Nisa terima
hang. Kalau tak, meraunglah hang." Sembur kak As.
Aku
pandang Nisa. Dia buat muka tak tahu saja. Patut perkenalkan abang Ngah Hairil
sebagai suami dia. Ingat aku tak kenal ke abang-abang dia. Mama dia dah tunjuk
kat aku gambar abang-abang dia. Aku dah hafal muka mereka berdua. Dah semat
kemas dalam kepala otak aku supaya tak timbul salah faham nanti.
"Agaknya
yang Lukman kata suami Nisa tu, abang Ngah Hairil lah kot." Kataku
memandang Nisa. Dia masih lagi buat tak tahu. Masih selamba menonton
televisyen.
"Bagus Nisa.
Akak sokong. Biar dia rasa." Kata Kak As dan terus duduk di katil Nisa.
"Apa nama
abang Ngah diseru ni?" Satu suara yang baru masuk ke dalam bilik kami.
"Abang
Ngah." Sebut Nisa. Dia salam lelaki itu. Aku senyum. Abang Ngah Hairil
datang dekat aku.
"Abang
Ngah." Aku juga sebut nama itu dan menyalaminya.
"Dah
sihat?" Tanyanya.
Aku angguk.
"Kalau tak
sihat lepas masuk 4 botol air, tak tahulah." Jawab Nisa.
"Kata
orang. Awak tu macam mana boleh demam? Sebelum tinggalkan semalam, elok saja
bang Ngah tengok. Awak berapa botol dah masuk?" Sergah abang Ngah Hairil.
Nisa sengih dan mengangkat dua jarinya.
"Sama
saja. Awak pun antibody pun tak kuat, ada hati nak jaga orang. Elok lah tu.
sorang demam, sorang ikut demam." Bebel abang Ngah Hairil.
"Tulah
kak As cakap kat depa. Ni kalau ada anak. Parah. Hangpa duk dengan Mami saja.
Anak-anak hangpa kalau hangpa demam, Mami ada nak jaga." Sambung Kak As.
"Mama abah
mana?" Tanya Nisa. Nampak sangat tak nak hal itu dilanjutkan.
"Tengah
uruskan orang khemah. Lepas orang pasang khemah, baru dorang datang sini. Nak
tengok anak menantu kesayangan mereka ni." Kata abang Ngah Hairil.
Aku, Nisa dan Kak
As angguk.
"Kau
dah ready ke Iwan? Boleh keluar hospital tak ni? Hari ahad ni. 2 hari je
lagi" tanya abang Ngah Hairil. Aku senyum.
"Nisa punya
pasal abang Ngah. Doktor tak bagi keluar, saya lari." Jawabku.
"Kau
jangan nak lari. Karang adik aku ni bersanding seorang. Pengantin lelaki masuk
hospital. Pengsan." Kata abang Ngah Hairil lagi. Keras bunyinya tapi dia
ketawa tanda bergurau. Kak As jangan cakaplah, ketawa mengilai. Betul-betul
anak mami ni.
"Jaga
adik abang Ngah ni elok-elok. Kalau dah tak nak, pulangkan balik dengan cara
terhormat. Jangan sia-siakan dia. Dia satu dalam sejuta yang kau boleh jumpa.
Sangat rare. Hati dia, kalau itu. Itu saja. Tak ada yang lain. Jangan ragui
atau khianati kesetian dan kepercayaan yang dia bagi. Kalau tak, kau tak akan
jumpa dia lagi. Walaupun dia gemuk tapi dia rajin. Walaupun dia nampak tabah
tapi hati dia rapuh. Walaupun nampak kasar tapi sebenarnya dia lembut. Kalau
dia senyum gembira belum tentu hati dia pun sama. Dia memang tak pandai nak
luahkan apa yang dia rasa seabb tu abang Ngah pesan ni. Start belajar bahasa
tubuh seorang perempuan." Nasihat abang Ngah Hairil. Aku angguk.
"Jangan
jadi lagi kejadian dulu. Abang Ngah sudi terima Iwan sebab abang ngah selalu
nampak Iwan skodeng Nisa. Nampak cara Iwan pandang Nisa. Walaupun Nisa masih
belum percaya, tapi macam Farina pernah cakap. Iwan yang tak sedar betapa dalam
rasa cinta itu. Macam Mami pernah cakap. Iwan tak sedar yang Iwan dah jatuh
cinta sejak kali pertama nampak Nisa. Mami suruh Iwan pikat Nisa sebab Mami
nampak yang Iwan terpegun bila nampak Nisa di trafic light lama dulu. Abang
Ngah tahu semua kisah korang walaupun jauh. Lebih tahu dari mama dan
abah." Cerita abang Ngah Hairil.
Aku
pandang Nisa. Matanya masih selamba menonton televisyen. Adakah dia masih ragu
untuk terima aku? Atas dasar apa dia terima lamaran Mami? Kenapa hati seorang
Nisa Ul Husna susah nak maafkan aku?
Walaupun
hati aku gembira kerana dia bakal aku miliki tapi jauh disudut hati ini masih
lagi bertanya, siapa aku dihatinya?
Tiada ulasan:
Catat Ulasan